Jak zorganizować czas w górach?
Wakacje w górach? To z pewnością świetny pomysł! Jak jednak zorganizować czas na miejscu, by się nie nudzić? Możliwości jest tutaj bardzo dużo. Można tutaj oczywiście oddać się relaksowi w zaciszu pięknej przyrody, ale z pewnością świetnym pomysłem będzie także wspinaczka górska, która dostarczy nam mnóstwa wrażeń i emocji. Jeśli jednak zdecydujemy się na taką opcję, warto pamiętać, by zaopatrzyć się w potrzebne akcesoria oraz skorzystać z pomocy instruktora, jeśli nie mamy żadnego doświadczenia. Najważniejsze w takich atrakcjach jest oczywiście bezpieczeństwo, dlatego każdy z nas powinien o nie zadbać. Góry mogą być dla nas najlepszym wyborem wakacyjnej podróży, więc dobrze jest sprawdzić, co możemy tam robić.
Ryzyko
W powszechnym (chociaż błędnym) mniemaniu, największe ryzyko we wspinaczce związane jest z ekspozycją. W rzeczywistości, ekspozycja sama w sobie nie stanowi zagrożenia, gdyż wspinacze zabezpieczają się przed skutkami potencjalnego odpadnięcia za pomocą asekuracji (o ile nie zdecydują się na wspinanie bez jej użycia).
Faktyczny poziom ryzyka zależy głównie od rodzaju uprawianej działalności oraz umiejętności wspinacza. Ryzyko wypadku na sztucznej ścianie czy w skałkach jest niewielkie, o ile nie popełni się jakiegoś poważnego błędu. W górach, zwłaszcza wyższych, zagrożenia obiektywne w postaci nagłych zmian pogody, lawin kamiennych, śnieżnych czy lodowych sprawiają, że ryzyko wypadku jest większe.
Ponadto, ryzyko przy wspinaniu z asekuracją zależne jest też od jej charakteru ? użycie stałych punktów asekuracyjnych, takich jak spity i ringi ? znacznie je zmniejsza, gdyż wytrzymałość każdego prawidłowo utworzonego punktu wynosi ponad 20 kN (~2t). Natomiast wspinanie się na własnej asekuracji, z użyciem m.in. haków i kości, jest znacznie bardziej niebezpieczne, gdyż nie wszędzie daje się odpowiednio osadzić asekurację i ryzyko wypadnięcia punktu asekuracyjnego jest znaczne.
Najistotniejsza różnica w niebezpieczeństwie pomiędzy wspinaczką a innymi dziedzinami działalności ludzkiej leży nie w wielkości zagrożenia wypadkiem, ale w jego najczęściej bardzo poważnych, często terminalnych, konsekwencjach. Co więcej, w razie wypadku lub załamania pogody w górach zarówno zespół, jak i samotny wspinacz, jest w większym stopniu zdany sam na siebie ? względnie na długotrwałe oczekiwanie na akcję ratowniczą, najbliżsi ludzie mogą się bowiem znajdować w znacznym oddaleniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Ryzyko
O asekuracji
W tym przypadku wspinacz wspinający się jako pierwszy (prowadzący wyciąg, na pierwszego) jest ubezpieczany przez asekurującego partnera liną dynamiczną. Obaj wspinacze (a co najmniej prowadzący), przywiązani są do liny węzłami (najczęściej ósemką) za pośrednictwem uprzęży. Lina pomiędzy asekurującym a prowadzącym przechodzi przez przelotowe punkty asekuracyjne, a ściślej, przez zamocowane do nich karabinki lub ekspresy. Przeloty mogą być osadzane przez prowadzącego (mówimy wówczas o wspinaczce "z własną asekuracją"), lub może on wykorzystywać przeloty stałe (zamocowane w skale na stałe, m.in. ringi, spity, stałe haki). W przypadku odpadnięcia, lina jest hamowana przez asekurującego za pomocą przyrządu asekuracyjnego.
Asekurujący zwykle jest zamocowany dodatkowo autoasekuracją do stanowiska asekuracyjnego gwarantującego w założeniu bezpieczeństwo zespołu wspinaczkowego w razie gdyby pozostałe punkty asekuracyjne okazały się niewystarczające.
Ze względu na postępowanie asekurującego, asekuracja może mieć charakter statyczny lub dynamiczny.
Asekuracja statyczna sprowadza się do zablokowania liny w przyrządzie asekuracyjnym. Energia upadku prowadzącego absorbowana jest głównie przez rozciągnięcie się liny.
Asekuracja dynamiczna polega na tym, że asekurujący stara się przejąć część energii upadku - nie tylko poprzez ruch własnego ciała (wykonanie podskoku) ale również poprzez celowe przepuszczenie pewnego odcinka liny przez przyrząd asekuracyjny, z odpowiednim, kontrolowanym tarciem. Hamowanie lotu staje się przez to łagodniejsze, kosztem zwiększenia jego długości. Asekuracja dynamiczna stosowana jest nie tylko po to, by zmniejszyć siły, które w wyniku gwałtownego hamowania zadziałają na samego wspinacza (prowadzącego), ale również po to, by ograniczyć siły działające na przeloty. Jest to szczególnie ważne przy stosowaniu asekuracji własnej, gdy zbyt duże siły mogą doprowadzić do wyrwania punktu asekuracyjnego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_(wspinaczka)