O układzie pompowym
Układ pompowy stanowi pompa lub bateria pomp wraz z rurociągami ssawnym i tłocznym.
Ogół elementów funkcjonalnie ze sobą powiązanych, które jako całość przeznaczone są do wykonywania ściśle określonych zadań, określone parametry i właściwości można nazwać układem pompowym. Odporność chemiczną układu wyznacza odporność chemiczna najsłabszego elementu układu.
Parametrami układu pompowego są wysokość podnoszenia H, wydajność Q oraz moc P.
Wysokość podnoszenia H mierzona jest przyrostem wysokości ciśnienia, położenia i prędkości cieczy pomiędzy wlotem a wylotem pompy. Wysokość podnoszenia mierzona jest w metrach. Wysokość podnoszenia oznacza maksymalną wysokość na jaką ciecz można przepompować, mierzoną względem poziomu w zbiorniku ssawnym pomijając straty przepływu w rurociągach. W przypadku długich rurociągów poziomych z wysokości podnoszenia pokazuje na jaką odległość można przepompować ciecz i jest ona sumą zmiany wysokość rurociągu i strat przepływu które są liniową funkcją długości rurociągu.
Wydajność (natężenie przepływu) Q oznacza ilość cieczy, jaką układ pompowy przepompowuje w jednostce czasu.
Moc układu pompowego jest iloczynem wysokości podnoszenia H i wydajności Q.
Jeżeli w układzie pompowym główna pompa wymaga zalewania, stosuje się w nich zalewanie grawitacyjne wykorzystując ciecz zgromadzoną w rezerwowym zbiorniku położonym ponad poziomem pompy lub dołącza się do instalacji dodatkową pompę rozruchową, samozasysającą o małej wydajności. Innym, rzadziej stosowanym rozwiązaniem, jest zastosowanie strumienicy do zalewania pompy głównej.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Uk%C5%82ad_pompowy
Przenośniki cieczy
Pompa ? urządzenie służące do wytworzenia różnicy ciśnień między stroną ssawną (wlotem do pompy) a tłoczną (wylotem z pompy), umożliwiającej transport cieczy lub osadów. Działanie pompy polega na przekazaniu cieczy siły mechanicznej przez wirnik, tłok lub membranę, celem jej sprężenia1.
Aktualnie wszystkie przenośniki cieczy nie mające tłoka, membrany, łopatek, lub wirnika nie zaliczają się do pomp, mimo posiadania w nazwie słowa pompa. Jako przykłady dawnych pomp podawane są przenośniki cieczy, stanowiące nierozłączny element z silnikiem, np. parowy podnośnik wody i jego odpowiednik spalinowy, w których czynnik roboczy np. para wodna bezpośrednio przekazuje energię cieczy. Ponieważ parowe i spalinowe podnośniki wody mają jedynie znaczenie historyczne, przeważnie nie umieszcza się ich w klasyfikacji, albo nie zalicza do pomp. Podobnie jest ze śrubą Archimedesa.
W każdym przypadku, by pompa mogła pracować, musi być zalana, co oznacza, że przestrzeń robocza pompy oraz rurociąg ssawny musi być wypełniony cieczą i odpowietrzony w momencie rozruchu pompy. Wyjątkiem od tego są pompy samozasysające. Także niektóre pompy wyporowe, charakteryzujące się wysoką szczelnością oraz umieszczone w układzie pompowym o niewielkiej wysokości ssania są w stanie rozpocząć pracę bez wcześniejszego zalania rurociągu ssawnego.
Pompy charakteryzują następujące parametry
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pompa
Pompa wielotłoczkowa
Pompa wielotłoczkowa jest urządzeniem hydraulicznym używanym głównie w napędach hydraulicznych. Pompa wielotłoczkowa składa się z kilku lub kilkunastu małych pomp tłokowych umieszczonych w jednym korpusie. Pompy wielotłoczkowe dzielą się na promieniowe (rys. 1) i osiowe (rys. 2). W obydwu przypadkach zasada działania jest ta sama. Tłoczki pompy (1) umieszczone w korpusie (2) opierają się na pochylonej tarczy (3) (w pompie osiowej) lub na mimośrodowym pierścieniu (3) w pompie promieniowej. Obrotowy ruch pierścienia lub tarczy wymusza ruch posuwisto-zwrotny tłoczków co powoduje zasysanie i tłoczenie cieczy. Pompy wielotłoczkowe nie są wyposażone w zawory. Ich rolę spełniają tarcza rozdzielcza (4) w pompie osiowej lub wałek rozdzielczy (4) w pompie promieniowej. Obracają się wraz z pierścieniem lub tarczą przyłaczając przestrzenie robocze cylinderków na przemian do przewodu ssawnego (5) lub tłocznego (6).