gestalt kraków Wywodzi się z behawioryzmu. Psychoterapia behawioralna skupia
Psychoterapia behawioralna została opracowana w oparciu o prawa uczenia się, zwłaszcza zasady warunkowania. Wywodzi się z behawioryzmu.
Psychoterapia behawioralna skupia się wyłącznie na zachowaniu człowieka, jako jego naturalnej reakcji na wpływy otoczenia. Ważne jest tu i teraz, natomiast mniej ważne są wydarzenia z przeszłości.
Pomoc w zmianie niepożądanego zachowania odbywa się bez analizy nieświadomych przyczyn, których istnienia behawioryzm nie uznaje. Terapeuta w tym rodzaju psychoterapii pełni funkcję aktywną i dyrektywną - wyjaśnia, proponuje, doradza, wspiera, motywuje i wyznacza zadania. Pacjent natomiast jest kimś w rodzaju ucznia - oczekuje się od niego przede wszystkim gotowości do aktywnych zmian.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Psychoterapia_behawioralna
Co z diagnozą w psychologii?
Podstawą w każdej metodzie leczenia chorób jest postawienie poprawnej diagnozy i wdrożenie leczenia na tej podstawie. To dotyczy również diagnozy w psychologii, mimo, że nie jest to tak ścisła nauka jak np. ortopedia. Niemniej jednak w psychologii stosuje się zasady diagnozowania problemów pacjentów.
Dopiero po wstępnej diagnozie można przystąpić do procesu leczenia, co w przypadku psychoterapii oznacza skupienie się na konkretnych problemach pacjenta. Istnieje wiele modeli diagnozy i wszystko zależy od tego jak wstępnie oceni nas psycholog podczas paru pierwszych wizyt.
Jedyną obowiązującą zasadą jest mówienie wszystkiego
Z psychoanalizy wywodzi się też współczesna psychoterapia, której jednak nie należy mylić z samą psychoanalizą, gdyż psychoterapia to zbiór podejść terapeutycznych, z których tylko część pochodzi z psychoanalizy.
W klasycznej psychoanalizie pacjent przyjmuje pozycję leżącą, analityk zaś siedzi na fotelu umieszczonym za głową pacjenta. Pozycja taka ułatwia pacjentowi stan regresji, którą wywołuje analityk w postaci nerwicy przeniesieniowej. W trakcie terapii pacjent mówi. Temat mówienia jest zupełnie dowolny. Jedyną obowiązującą zasadą jest mówienie wszystkiego tego co przyjdzie pacjentowi do głowy, bez dbania o to, czy jest to logiczne, sensowne, czy pozostaje w związku z problemem. Analityk natomiast dokonuje interpretacji wypowiedzi.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Psychoterapia_psychodynamiczna